Ο καθηγητής Καλλίας αθωώθηκε παμψηφεί στις 26/9/2006 στο εφετείο Χανίων. Οι διώκτες του δεν κατάφεραν να τον απολύσουν ύστερα από 9 χρόνια πειθαρχικών και ποινικών διώξεων.
Η ανατολικού τύπου διακομματική μειοψηφία των μελών ΔΕΠ που ελέγχει το Πανεπιστήμιο Κρήτης συντρίφτηκε ιδεολογικά στην δίκη από τον καθηγητή και την ομάδα υπεράσπισής του που την αποτελούσαν δύο μέλη ΔΕΠ του Πολυτεχνείου Χανίων, ένας καθηγητής των ΤΕΙ Χανίων και ένας καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης ιδρυτικό μέλος της Κίνησης από το Ηράκλειο.
Η υπεράσπιση απέδειξε ότι η ποινική δίωξη με την κατηγορία ότι δήθεν ο Καλλίας δεν παρέδωσε σαν απερχόμενος πρόεδρος του μαθηματικού έπιπλα και έγγραφα ήταν δόλια και ότι στην πραγματικότητα αποτελούσε συνέχεια των 9χρονων διώξεών του. Κατ’ αρχήν απέδειξε ότι δεν ήταν δυνατόν να παραδώσει ο Καλλίας στις 31/8/1999 αφού ήταν φανερό ότι μέσα στο κλίμα διώξεων και αμφισβήτησής του από την φαιοκόκκινη γραφειοκρατία θα του ζητούσαν να παραδώσει όσα πράγματα και έγγραφα είχε παραλάβει στην προεδρία του αλλά και όσα δεν είχε. Όπως αποδείχτηκε ο Καλλίας εκτίμησε σωστά τις προθέσεις τους. Σε έγγραφό του στην πρύτανη Σπυράκη με αντιπρύτανη τον Νικολάου στις 24/5/1999 τους ενημέρωνε χωρίς να πάρει απάντηση «...ότι το αρχείο του Τμήματος είναι διάσπαρτο σε διάφορα γραφεία προσωπικού και μελών ΔΕΠ...».
Η υπεράσπιση κατήγγειλε τον μηνυτή πρώην πρύτανη Χ. Νικολάου ότι κατάργησε το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου. Ότι παρέπεμψε τον Καλλία απευθείας στα δικαστήρια, λίγες ημέρες μετά την λήξη της προεδρίας του στις 31/8/1999, χωρίς να έχει λάβει μέτρα για το διάσπαρτο αρχείο και χωρίς προηγουμένως να συνεννοηθεί μαζί του.
Για να αποδειχτούν όλα αυτά παρουσιάστηκε μια σύνοψη των 9χρονων διώξεων του Καλλία που συγκλόνισε το ακροατήριο. Η δίκη από ποινική μετατράπηκε σε βήμα αποκάλυψης και καταγγελίας των ιδεών και των μεθοδεύσεων της φαιοκόκκινης γραφειοκρατίας.
Η υπεράσπιση ξέσκιζε τη σημαία του ποινικού αδικήματος που κράδαιναν οι συκοφάντες κατήγοροι και αποκάλυψε τη σαπίλα ενός παράνομου καθεστώτος που θέλει να εξοντώσει εδώ και 9 χρόνια τον Καλλία για τις ιδέες του. Επειδή ακριβώς αυτός θέλει την ανάπτυξη του πανεπιστημίου και επειδή αρνείται να υποταχτεί στην παράνομη εξουσία αυτού του καθεστώτος.
Αποδείχτηκε στη διαδικασία ότι αφού οι σοσιαλφασίστες συκοφάντες απέτυχαν με τις πειθαρχικές διώξεις να τον εξοντώσουν επιχείρησαν να τον στιγματίσουν ποινικά για να μην δώσουν καμιά ιδεολογική πάλη μαζί του. Στη δίκη παρουσιάστηκαν οι πραγματικές διαφωνίες του Καλλία με το γραφειοκρατικό κατεστημένο και αποκαλύφθηκε το γεγονός ότι γι’ αυτό το λόγο καταργήθηκε παράνομα από πρόεδρος του μαθηματικού τον Ιανουάριο του 1998. Αυτή ήταν και η αρχή των διώξεων. Στη συνέχεια διώχτηκε πάλι πειθαρχικά, παύτηκε, και επανήλθε δικαιωμένος από το ΣτΕ. Μηνύθηκε για ποινικά αδικήματα από τους κατηγόρους του, κυνηγήθηκε με πολλούς άλλους τρόπους, τον κάλεσαν στην ασφάλεια σαν ύποπτο διάρρηξης της γραμματείας του μαθηματικού τμήματος στο οποίο ήταν εκείνη την περίοδο πρόεδρος, και συκοφαντήθηκε στα μέσα ενημέρωσης και στο πανεπιστήμιο ως ταραχοποιός, ως εχθρός της κοινωνίας και του πανεπιστημίου. Σήμερα του παρακρατούν τους μισθούς χρόνων λόγω της δικαίωσής του και του έχουν περικόψει επιπλέον και τον μισθό. Στο site της Κίνησης έχει καταχωρηθεί πρόσφατο έγγραφο του καθηγητή γι’ αυτό το ζήτημα.
Από την στιγμή που ο Καλλίας επέστρεψε δικαιωμένος από το ΣτΕ στην προεδρία του μαθηματικού έπρεπε να εξοντωθεί παραδειγματικά ώστε η παράνομη εξουσία να διατηρήσει το κύρος της. Αυτός είναι και ο λόγος της τρομοκρατικής βίας που εξαπολύθηκε όλα αυτά τα χρόνια στο πρόσωπο του Καλλία και μέσα από αυτόν έμμεσα και στο πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό και η ήττα της καθεστωτικής μειοψηφίας που ελέγχει το Π.Κ δεν είναι μόνο νίκη των ατομικών δικαιωμάτων, του δίκιου και της ανθρωπιάς, αφού δεν απολύθηκε ο Καλλίας, αλλά και νίκη της πολιτικής δημοκρατίας ενάντια στον ανατολικού τύπου φασισμό.
Παρουσιάστηκε από την υπεράσπιση το πρόγραμμα της προεδρίας του Καλλία για την ανάπτυξη του τμήματος, για την ενεργοποίηση των τομέων, για την σύνδεσή του τμήματος με τις εφαρμογές και την εκπαίδευση αλλά παρουσιάστηκαν και οι ιδέες του για την γενικότερη κοινωνική λειτουργία και προσφορά του τμήματος. Υπογραμμίστηκε η επιστημονική του συγκρότηση και η καλή του σχέση με τους φοιτητές που γέμιζαν πάντα τις αίθουσες διδασκαλίας και αποδείχτηκε ότι δεν πρόκειται βέβαια για ένα ταραχοποιό και χούλιγκαν όπως μόνιμα τον παρουσιάζουν αλλά για ένα πρότυπο ακαδημαϊκού που σέβονται και εκτιμούν η πλειοψηφία των φοιτητών και των μελών ΔΕΠ. Ο Καλλίας 28 ετών έγινε καθηγητής A βαθμίδας στο Π.Κ κατ’ εξαίρεση εξαιτίας του έργου του. Το θεώρημα που φέρει το όνομά του στα μαθηματικά και την φυσική είχε διατυπωθεί από τον Καλλία όταν ήταν 21 ετών. Επιστήμονες διεθνούς κύρους όπως ο Καλλίας δεν έχουν ανάγκη από κομπίνες, συντεχνιασμούς και ομαδοποιήσεις.
Η υπεράσπιση κατήγγειλε επίσης ότι το καθεστώς που διώκει τον Καλλία είναι γενικά ενάντια στην ανάπτυξη και στην πρόοδο του πανεπιστημίου και σαν απόδειξη έφερε το γεγονός ότι οι διώκτες του Καλλία διαφωνούν με την αξιολόγηση για να είναι οι ίδιοι εξουσία στο πανεπιστήμιο. Το αηδιασμένο ακροατήριο έβλεπε στην πράξη ακριβώς το είδος της «αξιολόγησης» που επιφυλάσσει το καθεστώς στους αντιπάλους του.
Ο δημοκρατικός πόλος στην εκπαίδευση μπορεί να δημιουργηθεί με την σύμπραξη και την ενότητα των δημοκρατικών ανθρώπων όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της δίκης του Καλλία. Μια μικρή ομάδα δημοκρατών μπορεί να αποκαλύψει και να αναγκάσει σε υποχώρηση, τουλάχιστον σε ένα επιμέρους μέτωπο ένα σάπιο καθεστώς.
Η συμπαράσταση στο Καλλία πρέπει να συνεχιστεί και οι υπεύθυνοι για τον θάνατο του Αλεξανδρόπουλου να τιμωρηθούν.
Αθήνα 30/9/2006